Boek van de week door Femke

Met haar debuutroman Niets ontgaat ons blies Janke Reitsma mij al omver. Dit nieuwe boek is zo mogelijk nog beter. Het verhaal is een ontroerende reis door de donkere kant van het leven, de zoektocht naar verlichting en laat zien hoe bepaalde gebeurtenissen en beslissingen een levensveranderend effect kunnen hebben. Hoofdpersoon Ylva laat ons voelen wat eenzaamheid is, de hang naar geborgenheid, hoe verdriet eruit kan zien en hoe je verantwoordelijkheid draagt voor je eigen beslissingen.

Als Ylva begin twintig is en de zomervakantie aanbreekt, stapt ze op een bus. Bestemming onbekend. Ze is vastbesloten om iets van het leven te maken en haar reis brengt haar ver op het Noorse platteland op een afgelegen boerderij. De boerderij van Jacob. Jacob vangt haar op; Ylva besluit te blijven en haar leven met hem te delen. Samen krijgen ze een kind, Magnus. Hechtingsproblemen en een ongeluk zorgen ervoor dat Ylva deze verantwoordelijkheid niet langer aankan. Ze neemt de benen en zoekt haar heil ergens anders. Zonder Jacob en zonder hun zoon Magnus.

De volgende tien jaren brengt Ylva door in duisternis. In de nacht maakt ze treinen schoon. Zelf noemt Ylva het de beste hondenbaan, die glans krijgt door haar lieve en meelevende collega. Samen dansen ze midden in de nacht over de perrons. Het is de kunst om van deze hondenbaan een feestje te maken. Nadat Ylva haar collega heeft verteld dat ze een kind heeft, laat het idee haar niet meer los. Na die tien jaar is de spijt zo groot dat ze terugkeert naar de boerderij. Wat volgt is een emotionele ontdekkingsreis, waarbij Ylva geconfronteerd wordt met innerlijke demonen, maar ook met onverwachte momenten van licht en warmte. Door de stilte van het landschap en de ontmoetingen met andere reizigers wordt Ylva gedwongen op zoek te gaan naar verlichting.

Janke Reitsma heeft zo'n beschrijvende pen, ze weet de psyche bloot te leggen en weeft het verhaal naar spiritueel niveau. Het verhaal is niet alleen donker, vol verlies, angst en trauma. Het is ook juist de weg naar verlichting. Met veerkracht, hoop en de kracht van verbinding. Om Ede Staal maar eens aan te halen: 't Het nog nooit, nog nooit zo donker west, of 't wer altied wel weer licht'.

Een mooi geschreven en knap met elkaar verweven verhaal. Echt de moeite waard om te lezen. En ook om kennis te maken met de schrijfstijl van Janke Reitsma.