Boek van de week door Femke

Dankzij de leesclub waar ik deel van uitmaak, heb ik dit boek gelukkig gelezen. Aan het einde van zo’n leesclubavond overleggen we welk boek we de volgende keer gaan lezen en bespreken. Soms gaat dat best makkelijk en soms wat moeilijker. We komen er natuurlijk altijd uit. Dit keer was ik degene die voor deze dikke pil stemde en zo werd Het kleedje voor Hitler ons leesclubboek.

Het kleedje voor Hitler vertelt een familiegeschiedenis die zijn weerga niet kent. Een verhaal vol spanning en intrige en dan al in de periode van voor 1900. Het gaat over ‘gewone’ Duitsers die vallen voor het naziregime, die in de beginperiode nog denken iets goeds te doen. Het boek gaat over de Tweede Wereldoorlog, maar ook, en net zo interessant of misschien nog interessanter, over de geschiedenis van voor de oorlog. Over de herenboeren en hoe zij met hun personeel omgingen. Over de complete onvrede die er heerste; stemmen vóór de NSDAP leek een uitweg. Berichtgeving uit het oosten werd niet geloofd. Mensen werden weggezet als haatzaaiers, terwijl ze de beste bedoelingen hadden. Een fascinerend boek voor iedereen die een beeld wil krijgen vanuit het Duitse perspectief. Over de gruwelijkheden van en voor de Nederlanders hebben we vaak al wel gehoord. Maar dit perspectief is net zo interessant, hartverscheurend, gruwelijk en verrassend. Achteraf een mening hebben over de geschiedenis is niet zo moeilijk, maar wat als je er middenin zit?

Bas von Benda-Beckmann raakte al vroeg gefascineerd door de Tweede Wereldoorlog. Hij ging op zoek naar het naziverleden van zijn grootouders en oudooms en -tantes. Rode draad in het verhaal is het tafelkleedje dat de familie aan Hitler zou hebben geschonken. Bas von Benda-Beckmann heeft meerdere boeken geschreven, allemaal met een historische insteek. Ik vond dit verhaal wonderschoon geschreven, waarheidsgetrouw, heel verhalend zonder saai te worden. Ongelooflijk dat je als nazaat van oorlogsmisdadigers dit verhaal boven tafel krijgt en er zo over kunt schrijven. Met enige afstand maar met gepaste emotie. Op een bepaald moment ben ik overigens gestopt met het onthouden van de vele namen in het boek en heb ik mij gefocust op de gebeurtenissen. Dat las plezieriger.

Smaakt dit genre naar meer? Ja! Ik merk aan mijzelf dat ik steeds meer wil weten. Over vroeger zeker, maar ook over hedendaagse ontwikkelingen. Er is genoeg te lezen om je te blijven verdiepen.