Boek van de week door Femke

Je hoeft de krant maar open te slaan of het gaat over de kabinetsformatie of over machtsmisbruik. En dan voornamelijk in de krochten van Hilversum. Niemand lijkt meer te deugen. Ik vraag mij af wanneer Rutger Bregman met een aanvulling op zijn boek komt. Het stemt mij treurig en verdrietig. Jammer dat deze misstanden bestaan, dat er mensen zijn die zo hun werk kunnen doen. En dan heb ik het nog niet eens over de slachtoffers. Al eerder dit jaar las ik het boek ‘Bijna niets gebeurt toevallig’ en ik was van plan om er niet over te schrijven. Maar nu doe ik het toch.

De berichtgeving heeft mij doen besluiten er toch een Boekenpraat aan te wijden. Want veranderen begint ook bij onszelf. Dat vind ik echt. Het lezen van dit boek werkte bij mij heel verhelderend. Je krijgt daadwerkelijk een kijkje in de keuken van de mediawereld. En sommige passages zijn echt niet te geloven. Wat is er veel mis. En het erge is: het is niet op te lossen met één of twee simpele veranderingen. Het hele systeem deugt niet en houdt elkaar in stand. Daar ben ik wel achter gekomen.

Het boek geeft korte verhalen over situaties die zich voor hebben gedaan.

Hoe laat je BN'ers leveren? Wat zeg je tegen Geert Mak als je hem moet afbellen omdat hij is vervangen door een bever? Wat doe je als Pieter Omtzigt je om half twaalf 's avonds belt, terwijl je net op een bungalowpark de derde fles rosé opentrekt? En kun je eigenlijk wel een toekomst opbouwen met contracten van zes weken?

Tamar Bot en Fanny van de Reijt noemen zichzelf de Mediameiden en vertellen over hun eigen bevindingen in de mediawereld. Ze werkten voor bekende talkshows zoals Jinek, De Wereld Draait Door en Media Inside. Ze hebben ook een eigen podcast over ‘het wereldje’. In het boek nemen ze de lezer mee in hoe het er daar aan toegaat. Sommige situaties zijn heel komisch, maar wat heerst er toch een onzekerheid. Iedereen gaat voor zijn eigen hachje. Ze houden de lol erin, maar man, man, man, je moet maar in dat wereldje willen werken. De verhalen zijn intens, grappig, smeuïg en een beetje juicy. Mijn eigen bevindingen over de mediawereld hou ik toch maar even voor me. Het is geven en nemen en geven en geven.