Boek van de week door Femke

Iedereen krijgt ermee te maken, in meer of mindere mate. Verlies, rouw, verdriet en afscheid nemen. Zelf heb ik ook al meerdere malen met dit bijltje gehakt en het is pittig. Maar iemand heel erg missen, letterlijk pijn hebben van verdriet, staat voor mij gelijk aan houden van. Als je het zo voelt dan heb je heel erg van iemand gehouden. En dat geeft mij dan weer troost als bewijs van het gedeelde verleden. We weten allemaal dat het onvermijdelijk is, een van de weinige zekerheden in dit leven. Loslaten hoort bij het leven en als je dat intens, met volle aandacht en in liefde kan opbrengen, dan ben je een rijk mens.

Eerder las ik boeken van Evi Hanssen en zij weet je te raken, aan het denken te zetten en mee te voeren in hedendaagse situaties die een diepere betekenis krijgen.

‘Traag naar de hemel’ is het verhaal van Evi en haar moeder. Moeder Arlette lijkt borstkanker te hebben overwonnen, maar na enige tijd slaat het noodlot opnieuw toe en deze keer is genezing niet meer mogelijk. Haar doodvonnis is getekend, terwijl ze zich nog goed voelt en weinig klachten heeft. Arlette neemt zich voor alles uit het leven te halen wat er nog in zit. Maar ze bereidt zich toch ook voor op de dood. Dit doet ze door heel concreet met haar afscheid bezig te zijn, bijna obsessief. De moeder van Evi wil alles in het werk stellen om zachtjes te sterven. Dat is jammer genoeg niet iedereen gegund en je hebt dat ook lang niet altijd in de hand. Evi en Arlette kijken samen terug, maken ook nog nieuwe herinneringen en leven langzaamaan toe naar het einde. Het is helend om te lezen over de relatie tussen moeder en dochter, hun verbintenis. De liefde spat van de pagina’s.

Evi en Arlette wisselen elkaar in dit verhaal af met hun visie, bevindingen en ervaringen. Een rouwproces beschreven van binnenuit. Een beschrijving van de laatste levensfase die niet alleen maar verdrietig en tragisch hoeft te zijn; het laat zien dat humor en luchtigheid ook zeker belangrijk zijn. Het bijstaan van de stervende is zo mooi beschreven. Je kunt heel wat doen om het lijden draaglijker te maken. Verschillende opvattingen hoeven er niet voor te zorgen dat je per definitie verder van elkaar af komt te staan. Wederzijds respect en een dosis onvoorwaardelijke liefde kunnen voor het tegenovergestelde zorgen.