Boek van de week door Femke

Je zou het iedereen gunnen. Tijdelijk of permanent. Wonen in een hofje in de prachtige stad Haarlem. Een hofje met een grote diversiteit aan mensen om je heen. Mensen die elkaar in de gaten houden. En dan in de postieve zin van het woord; mensen die naar elkaar omkijken. Een hofje bijna zonder zorgen. Want zoals in iedere buurt is er van alles aan de hand. Er woont een keur aan mensen in verschillende gezinssamenstellingen, met verschillende geloofsovertuiging en geaardheid. Dit boek laat maar weer eens zien dat je je niet moet laten leiden door vooroordelen. Soms, en misschien wel vaak, is niets wat het lijkt.

Een licht sprankelend, razendsnel verhaal met een aangrijpende kant, maar zeker ook maatschappijkritisch. Met thema’s als eenzaamheid, homohaat, geloofsovertuiging, afkomst, privacy, aandacht voor elkaar. Het verhaal gaat echt over met elkaar samenleven. 

Als je aan dit boek begint, zie je meteen een heerlijk, idillisch beeld voor je: een kleine gemeenschap die er met elkaar het beste van probeert te maken. Daar waar voordeuren eerst gesloten zijn, gaan ze langzaamaan op een kier en durft iedereen steeds meer zichzelf te zijn, zich zelfs open te stellen tot aan ook iets voor een ander te willen betekenen. Maar niet alle goedbedoelde acties vallen in goede aarde. Het blijkt maar weer dat je niet op je vooroordelen af moet gaan. En dat je zeker niets voor een ander in moet vullen. Na de laatste bladzijde overviel mij het gevoel dat me een behoorlijk grote spiegel was voorgehouden.

Carolien Spaans schreef eerder een zeer aangrijpend autobiografisch boek over het verlies van haar geliefde en het leven oppakken na een dramatische gebeurtenis. Van het boek werd een theatervoorstelling gemaakt.