Vreemdgang

Gravin kijk hoe jij je beweegt om die opruising van wezen, hoe jij haar besproeit, bedanst als de vlucht van een zwaan, als een gravin die graag goeddoet aan horigen en minderbedeelden, en kijk hoe in je ogen de twinkelende ondeugd zijn kop opsteekt als om dat tedere aankomen van buiten waar jij je schatplichtig aan weet, de ingewijden mede te delen, zonder te verzwijgen dat jij verslaafd bent geraakt aan die bestoking vanuit het vreemde die langzaam je binnenruimte aanvreet: die zoete verwaaiing van tijd die jij bloemrijk versierd uit je weg laat stromen, mag zich gelukkig prijzen om het onderkomen dat jij haar dagelijks bereidt, om de klanken waarin jij haar bij hoog en bij laag laat wonen, om het bestaan dat jij haar wijdt