Tropenjaren

Stèfanie Groeneveld - van Hout (1986) woont samen met haar man en drie meiden in een klein dorpje in Brabant. Ze kreeg de smaak van het schrijven te pakken toen ze moeder werd en zonder enige handleiding, gids of commando training terecht kwam in de tropenjaren. Nooit eerder nam ze zo vaak een pen in haar handen. De woorden kwamen vanzelf door alle onzekerheden, nieuwe gevoelens en hilarische momenten die het ouderschap met zich mee brengt. Middenin die tropenjaren wisten ze twee keer zelfstandig een huis te bouwen en bivakkeerde het gezin ruim een jaar in een veel te kleine (maar o zo gezellige) woonunit. Stèfanie werkt als orthopedagoog en deelt (h)eerlijk over ouderschap. Maar ze is vooral een moeder. Eentje die dweilt met de kraan open, slaapt met haar ogen open en plast met de deur open. Zo één die de ballen in de lucht probeert te houden terwijl ze alle kanten op stuiteren. Een moeder zoals ieder ander; eentje die middenin de chaos vooral ontploft van liefde.