Tempels in woestijnen

«Veel is er gespeculeerd over de inhoud van de eerste werken van Boeli van Leeuwen. Tot voor kort waren zelfs de titels onbekend voor de meeste van zijn bewonderaars. Van Tempels in woestijnen heeft men wel gedacht dat het nooit verschenen was.» Maritza Coomans-Eustatia in Drie Curaçaose Schrijvers in veelvoud, 1991 «Ik ben (eindelijk) nieuwsgierig aan het lezen geslagen. Niet zoals de belangstellende lezer de bundel in 1947 bekeken zal hebben, maar al op voorhand met de kennis van het gerijpte werk van later datum als bagage. (...) Deze poëziebundel lezen we, zowel in zijn structurele ordening van het totaal als in afzonderlijke gedichten, als een tocht van duisternis naar licht, van dood naar leven, van pessimisme naar optimisme, van dreiging naar vrijmaking, van God weg naar een aanvaarden van een natuurlijk leven. (...) Een bundel die zo door-gestructureerd is, mag alleen al daarom als een sterk debuut gelden.» Wim Rutgers in Drie Curaçaose Schrijvers in veelvoud, 1991 Willemstad, Curaçao, 1947: Bladzijde na bladzijde werd in een lichtblauw, nauwelijks zichtbaar letterschrift door het persje geproduceerd. Bij het aanschouwen van dit wonder, barstte onkel Patrice, driftig pedalerend, plotseling uit in een aria uit Rigoletto. Het bundeltje werd in een kaft gezet, waarop nog steeds te lezen staat: Tempels in woestijnen. Het geheel werd tenslotte met een fraaie rode draad ingenaaid. Op de achterkant werd, in kleine letters, de naam van de drukkerij vermeld: Imprenta Bolívar. De totale oplage bestond uit vijftig exemplaren, waarvan tien mislukten. Van de veertig overgebleven bundeltjes heb ik er acht verkocht in de winkel van Abram Salas. Een tiental werd verdeeld onder vrienden en de rest is in de loop der jaren door kakkerlakken opgevreten. De drukkerij is nooit weer voor ander werk gebruikt ... Boeli van Leeuwen in Onkel Patrice, Geniale anarchie, 1990