Tel orge, tel malt

Bier en brouwerijen hebben al altijd tot de verbeelding gesproken. De Vlaamse biercultuur is best iets om trots op te zijn. Maar weet u dat de mouterijen daar evenzeer deel van uitmaken? Een goed bier wordt gebrouwen met kwalitatieve mout. Toch duurde het tot aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog vooraleer bijna alle brouwers dit doorhadden. Sinds mensenheugenis bereidde een brouwer als ambachtelijke nevenactiviteit zijn mout zelf. Om concurrentieel te blijven had de dorpsbrouwer er vooral vanaf het laatste kwart van de 19de eeuw echter alle belang bij om niet langer zijn eigen mout te fabriceren. De invoer via de haven van Antwerpen van goedkope overzeerse gerst had ertoe geleid dat de moutbereiding zich geleidelijk tot een aparte industrie ontwikkelde. Her en der in Vlaanderen verrezen op geografisch gunstige locaties langs water- en spoorwegen industriële mouterijen. Met de opkomst van de stoomkracht en latere motorkracht stond niets nog het uitbannen van de handenarbeid in de weg. Na eeuwen van stagnatie onderging het moutbedrijf in nauwelijks 50 jaar een typologische omwenteling. Met het boek 'Tel orge, tel malt' reikt het Agentschap Onroerend Erfgoed kennis aan om bij de nog bewaarde mouterijen en brouwerijen-mouterijen die evolutie te kunnen aflezen en de aanwezige industrieel-archeologische erfgoedwaarden op een passende wijze te kunnen beheren. Dit rijk geïllustreerde werk doet u gewis versteld staan van de rijkdom van het 'erfgoed van ons vloeibaar verleden'.