Stormachtig Stil

Eveline van de Putte (1966) groeide op in het rustige Zeeland, maar trok al gauw de wijde wereld in: reizen en andere culturen ontdekken zijn nog altijd haar passie. Behalve auteur is Eveline ook fotograaf en trainer. Veel van haar werk richt zich op mensenrechten en empowerment. Ze gebruikt kunst om onbekende groepen stem en gezicht te geven. Dat doet ze als spreker op congressen en hogescholen, door foto-exposities maar ook met de Tour d’Amour, een interactieve voorstelling over seksuele- en genderdiversiteit, waarmee Van de Putte met andere sprekers en muzikale entr’acts sinds 2014 langs organisaties voor onderwijs, zorg, welzijn en cultuur reist. Met deze Tour zetten zij de levensverhalen van LHBT-ouderen in de spotlight. Inmiddels is het programma ruim 200 keer uitgevoerd (mei 2022). ‘Met mijn werk probeer ik mensen aan het denken te zetten, bewust te maken van diversiteit en bij te dragen aan een meer inclusieve samenleving. Ook hoop ik dat mijn woorden de lezer anders naar hun omgeving laten kijken. Er zit zoveel schoonheid in details als je werkelijk weet te kijken!’ In Stormachtig Stil laat Eveline roze ouderen in al hun diversiteit aan het woord. Over de bijzondere ontmoetingen en ontroerende gesprekken die aan het boek vooraf gingen zegt ze: “Natuurlijk wist ik dat oudere LHBT-ers het vroeger veel moeilijker hadden dan nu. Maar als je een tachtigjarige vrouw ziet huilen omdat ze nooit meer echt gelukkig is geweest nadat ze niet met haar grote liefde verder mocht, breekt je hart. Die verhalen over schaamte, er niet bij horen en afgewezen worden om het mooiste dat het leven ons te bieden heeft, hebben me strijdbaar gemaakt.” In 2018 verscheen Nieuwe Namen, levensverhalen van transgender ouderen. “Zolang ik mensen hoor zeggen: ‘Roze ouderen, die hebben we hier niet’, of: ‘Transgenders, dat zijn toch alleen jongeren?’ ga ik onverstoorbaar door!” In LUCHT , de laatste dagen van een moeder, laat Eveline een heel andere kant van haar schrijverschap zien. Met oog voor detail en gevoel voor sfeer beschrijft ze de laatste dagen met haar moeder. Het is een ode aan de kwetsbaarheid waarin ze de lezer op poëtische wijze betrekt in een bijzonder samenzijn. Voor het eerst heeft Van de Putte zo’n persoonlijk boek geschreven. Toch is het tegelijkertijd universeel. Ieder krijgt vroeg of laat immers met verlies van een dierbare te maken.