Sam en het niet-leuke geheim

Recensie van:

Sam en het niet-leuke geheim

Auteurs:

Pieter Melsen (1985) en Wouter Vaessen (1980)

werken als zedenrechercheur bij de politie. Ze zijn gespecialiseerd in het verhoren van jonge kinderen en mensen met een verstandelijke beperking of cognitieve functiesstoornis.

Op basis van hun ervaringen maakten zij dit boek, dat zich niet op een specifiek geheim richt maar toepasbaar is op ieder kind. ‘We willen kinderen laten inzien dat ze niet leuk geheim kunnen vertellen aan iemand die ze vertrouwen, en dat het wegstoppen ervan geen oplossing is’.

Behalve dat Sam en het niet-leuke geheim ook gewoon een leuk verhaal is, laat het boek zien hoe zwaar een geheim kan voelen en maak het volwassenen bewust hoe kinderen met niet leuke geheimen kunnen omgaan

Illustraties: Pieter Melsen en Wouter Vaessen

Wijze van lezen:

Recensie exemplaar ontvangen van de auteurs en de uitgeverij vesperkids.

Uitgeverij:

Vesperkids VesperPublishing

Genre: kinderboeken

Cover en flaptekst:

Een prachtig geïllustreerde cover. Met een boomhut waar menig kind jaloers op zou zijn. Ik zie een jongen vanaf de rug gezien op een schommel zitten en een groen beestje die verwonderd naar hem kijkt. Verder een wit hek waar achter een zee zichtbaar is. Het maakt me nieuwsgierig naar het verhaal.

De flaptekst is indrukwekkend en je voelt de innerlijke nood van het jongetje Sam.

Quote:

Pagina 3 en 4:

Er zijn leuke en niet- leuke geheimen. Een geheim heb je altijd bij je en alleen jij kan het zien. Van leuke geheimen, zoals een verrassing kan je blij worden. Ze geven je een fijn gevoel.

Maar Sams geheim is een niet-leuk geheim dat niet-leuke geheim is als een vervelend monstertje dat altijd bij hem is. Het hangt aan hem en het klimt steeds op hem. Het gaat me niet weg. Het geheim is ook nog zwaar en daarom is Sam niet blij

Mooie tekst:

Ik ben wat ik ben, maar als je over me vertelt ben ik niet meer wat ik ben.

Het verhaal:

Sam lacht, maar hij is niet blij. Dat komt omdat hij een geheim heeft, een niet-leuk geheim. Niemand weet dat hij het heeft. Hij zou het wel aan iemand willen vertellen, maar dat durft hij niet.

Sam probeert op allerlei manieren van zijn geheim af te komen maar niets lijkt te helpen…Tot hij iemand vindt om zijn geheim mee te delen.

Mijn leesbeleving:

Als je dit boek openslaat dan zie je op de pagina’s een groene vacht. Die aaibaar en pluizig is. Met een stuk van een staart die rood met oranjestippen is. Je wordt nieuwsgierig naar wat dit is. Je slaat vlug de bladzijde om naar het verhaal.

Wat ik zo krachtig vind aan dit verhaal is dat de tekeningen duidelijk zijn en passend zijn bij de beeldende schrijfstijl van het verhaal. Ook vind ik het erg knap dat het onderwerp het geheim zowel in woorden als in beelden tastbaar en zichtbaar wordt gemaakt voor een kind.

Het kind begrijpt gelijk door middel van de kleuren en de beelden wat er bedoeld wordt en kan dit terugvoeren naar zijn of haar eigen gevoel en belevingswereld. In dit geval spreek ik voor mijn eigen 7 jarige dochter Femke.

De gruwelijke en vaak hartverscheurende worsteling van het jongetje Sam met zijn niet-leuke geheim is aangrijpend en best intens. Hij denkt dat niemand aan hem kan zien of merken dat hij ergens mee rondloopt. Toch straalt het aan alle kanten van hem af.

Zowel overdag als ’s nachts. Hoeveel afleiding hij ook probeert te vinden. Het is zichtbaar en voelbaar in de tekst en wordt nog extra verduidelijkt door de prachtige illustraties die in dezelfde intensiteit en het tempo als de woorden meegaan. Net als je denkt dat het spreekwoordelijke water niet verder tot de lippen kan stijgen vindt Sam in de warmte van vertrouwen en steun de kracht van zijn stem.

Zijn stem als wapen om zich beter te voelen. Om duisternis en demonen te verjagen en de zon weer te doe schijnen.

Een geslaagd verhaal dat in woord en beeld woorden geeft aan het omgaan met niet-leuke geheimen.

Hulde voor de auteurs en illustratoren Peter van der Mels en Wouter Vaessen.

Femke (7 jaar) haar leesbeleving:

Dit verhaal hebben Femke en ik samen op de bank gelezen en bekeken. Ik las en Femke las. Pas als we beide klaar waren gingen we verder naar de volgende bladzijde. Femke zei dat ze de illustraties prachtig vond. De symboliek van de illustraties zag zij gelijk. Al met al een bijzonder mooie leeservaring voor haar. En ook leerzaam. Nu weet en voelt zij het belang van praten als je ergens mee rond loopt. Er zijn altijd mensen die luisteren. Die je troost, genegenheid en samen met jou een oplossing zoeken die werkt.

Mijn mening:

Ik geef 5 sterren.

Prima opbouw. Beeldende schrijfstijl De tekst wordt noch extra beeldend, tastbaar en duidelijk door de prachtige illustraties. De gedachten en gevoelens zijn tastbaar. De boodschap die de auteurs wilden brengen is perfect overgebracht vind ik.

Femke (7 jaar) haar mening:

Femke geeft 5 sterren.

Zij vond de illustraties prachtig en bij alles wat zij zag stond ze even een moment stil. De boomhut leek haar zelf ook wel wat. Ze begreep de visualisatie van het niet-leuke geheim en hoe je dat kan beperken in je doen en laten.

Ze was trots dat zijzelf het verhaal kon lezen. Samen een mooi en leerzaam moeder en dochter moment beleefd.