Op Hoop van Zegen

Clémentine (’n schetsboek op de knie). Nou dan! – Cobùs! Cobus (poseerend, schrikt wakker, glimlacht). Hè-hè-hè! Ikke heb niet geslapè?… Nee, neè?… Clémentine. Hoofd meer zoò – Nog meer – Wat zanik je nou! Strakjes zat je zoo leùk. En – je hand op je kniè?… Cobus. Tja – as je zoo lang stil zit – krijg je ’t te pakkè?… Clémentine (ongeduldig). Zou je nou asjeblief, às-je-blièf nièt willen pruimen? Cobus. Ik – Ikke pruim niet. Kijk maar. Clémentine. Hou dan je mond dicht. Daantje (binnentredend door kookhok). Dag saam. Clémentine. Dàg. Ga nog maar ’n hoekie om. Daantje. Nee, Juffrouw – ’t wordt tijd. Nou – ik zou ’m nog niet herkenne. Clémentine (glimlachend). O. Daantje (z’n bril verzettend). Ziet-u – as ’k zoo vrij mag zijn – z’n kin staat ànders – en – en z’n òòge bevalle me niet – maar z’n neus die is ’m – en – en – z’n dassie da’s màchtig – daar zou je op zwere. Clémentine. Zoo. Daantje. … En de bedstee met de gordijne?… ’t Is me ’n bik. (neemt ’n pruim). Kan u mijn niet is gebruike? Clémentine. Misschien. Hand hooger! Je mònd stil!