Midwinter Break

REVIEW Met Midwinter Break stelt MacLaverty prangende levensvragen Fictie Bernard MacLaverty Midwinter Break **** Hans Bouman Na zestien jaar verrast de Noord-Ierse Bernard MacLaverty met een hoogtepunt in zijn oeuvre. Via het verhaal van een ouder echtpaar stelt de schrijver prangende levensvragen. Hoewel hij bekend is geworden met een boek over het IRA-geweld tijdens de Noord-Ierse Troubles (Cal, 1983), kenmerken de meeste romans en korte verhalen van Bernard MacLaverty zich door alledaagsheid. Hij is de meester van het subtiele gebaar en zijn werk is doortrokken van een sfeer van berusting. Berusting in het onbegrip van de medemens, in de absurditeit van het leven, in het menselijk onvermogen richting en zin aan het bestaan te geven. Erg productief is MacLaverty, inmiddels 74, nooit geweest. Zijn voorlaatste roman, The Anatomy School, verscheen in 2001. Nu verrast MacLaverty met een hoogtepunt in zijn oeuvre: Midwinter Break. Hierin vertelt hij het verhaal van een ouder echtpaar, de gepensioneerde architect Gerry en de gepensioneerde lerares Stella, die zich in januari een korte vakantie naar Amsterdam permitteren. Terwijl ze hun bezoekjes brengen aan Begijnhof, Rijksmuseum, Anne Frankhuis en natuurlijk de Wallen, schetst MacLaverty via kleine gebeurtenissen het verhaal van een huwelijk, van twee persoonlijkheden die in de loop der jaren zowel met elkaar zijn verstrengeld als uit elkaar zijn gegroeid. Hoewel er nauwelijks sprake is van warmte tussen de twee, heeft hun wederzijdse vertrouwdheid iets aandoenlijks en bij vlagen humoristisch. Het dagelijkse klaaguurtje over hun talrijke kwaaltjes bijvoorbeeld: Ailment Hour. En de afgezaagde grappen waarmee Gerry zijn vrouw al veertig jaar probeert te verrassen. Terloopsheid Typerend voor MacLaverty's vertelwijze is dat onschuldig lijkende observaties in al hun terloopsheid toch betekenisvol blijken. Bijvoorbeeld wanneer Gerry in zijn Amsterdamse hotelkamer een glas taxfree gekochte Jameson inschenkt en bedenkt dat dit een 'katholieke' whiskey is, want afkomstig uit de Ierse republiek in tegenstelling tot Bushmills, die in Noord-Ierland wordt vervaardigd. We leren dat Gerry en Stella - net als MacLaverty en zijn vrouw - katholieke Noord-Ieren zijn die vanwege het sektarische geweld in de jaren zeventig van Belfast naar Schotland zijn verhuisd. Als de twee in Amsterdam een Ierse kroeg bezoeken, roept een van de liedjes die de liveband speelt bij Gerry herinneringen op aan de dag dat een onsympathieke protestantse politieman hem kwam vertellen dat zijn vrouw een ongeluk had gehad. Dat 'ongeluk' bleek een kogel te zijn, die de zwangere Stella en haar kind ternauwernood overleefden en die aanleiding was voor de vlucht naar Schotland. Stella bidt nog altijd uit dankbaarheid voor de goede afloop. Bij Gerry heeft het geloof allang plaatsgemaakt voor cynisme. Hij drinkt om de dag door te komen. (…) Naarmate MacLaverty ons dieper in de zielen van zijn personages laat kijken, wordt duidelijk dat de dreigende cesuur tussen Gerry en Stella niet die is van twee echtelieden tussen wie het vuur allang is uitgedoofd. Het verschil ligt dieper, spiritueler. (…) Midwinter Break stelt prangende vragen over leven en het ontvluchten ervan. Dit leidt tot een afwisselend bitterzoete en bijtende leeservaring.

Er zijn nog geen reviews van dit product.