Kevin de Vampier

Recensie van:

Kevin de vampier

Kevin de Vampier is het eerste deel van een nieuwe grappige en spannende serie over een vampier en zijn avonturen. Om voor te lezen vanaf zes jaar of zelf te lezen vanaf zeven jaar.

Vertaald uit het Engels:

Kevin The Vampire;

A Most Mysterious Monster

Vertaald door:

Sabine Mutsaers

Engelse titel:

Kevin, The Vampire: A most mysterious monster

Auteur:

Matt Brown

Bron:

www.fontaineuitgevers.nl

schrijft al bijna z'n hele leven en is auteur van verschillende jeugd-series. Hij heeft de ambitie zijn honden te leren om hem snacks te brengen tijdens het schrijven.

Illustraties:

Flavia Sorrentino:

Bron:

www.thebrightagency.com

Flavia Sorrentino woont en werkt als freelance illustrator in Rome, waar ze opgroeide.

Ze houdt van haar stad en de stijlfiguur ‘Rome is niet op één dag gebouwd’, wat haar elke dag inspireert om nieuwe manieren van communicatie en expressie te zoeken. Ze heeft hard gewerkt aan haar techniek die haar over de hele wereld heeft gebracht, van Frankrijk tot Amerika en daarbuiten! Ze heeft een echte passie voor Toulouse Lautrec, poëzie, historische klederdracht, typografie, Tina Turner en tomatensaus!

Wijze van lezen:

Recensie-exemplaar ontvangen van uitgeverij Fontaine Kind in ruil voor mijn en mijn dochter Femke haar recensie

Uitgeverij:

Fontaine Kind

Genre: jeugd

Cover:

Kleurrijk, absurdistisch grappig. Een jochie met zwart golvend haar kijkt me geamuseerd aan. In zijn linkerhand houdt hij een klein harig beestje. Achter hem de staart van een draak. Op de achterflap zwaait het jochie naar me. Mooi gedaan.

Flaptekst:

Een informatieve en leerzame flaptekst.

Quote:

Hoofdstuk 1

Pagina 5, 6 en klein gedeelte blz. 7.

Zijn we er al bijna?

Je kon bijna niet zien dat Kevin Aurelius een vampier was. Hij zag er gewoon uit zoals ieder kind van tien. Nou ja, op zijn scherpe hoektanden na natuurlijk. En het feit dat hij geen schaduw had. En dat hij onsterfelijk was. Maar verder merkte je er bijna niks van. Kevin wiebelde met zijn achterste om zijn korte broek goed te doen. Zijn benen zaten aan zijn stoel geplakt, zoals altijd tijdens lange reizen. Hij trok ze omhoog, een voor een, en maakte ze los van de kleverige plastic zitting. Tegenover hem zaten zijn vader en moeder, en verderop in het schemerige hoekje van het rijtuig kon Kevin nog net zijn broer Silus en Sylvia onderscheidden, die smoezend en giechelend ondersteboven aan het plafond hingen. Ze voerden iets in hun schild, Kevin wist het gewoon. Met een zucht keek hij door het rijtuig van het gezin Aurelius naar buiten, waar hij nog net de andere wagens van Circus Monstromo kon zien, die een bocht om denderden op de smalle bergpas. Kevin voelde gesnuffeld aan zijn been. Hij keek omlaag naar Hond die met gespitste oren aan zijn voeten zat, met zijn tong bungelend uit zijn mondhoek. Hond was geen hond. Niemand wist wat hij nou eigenlijk wel was, maar Kevin hield van hem uit de grond van zijn harten. (Vampiers hebben twee harten, een beetje zoals koeien. Of hebben die twee magen? Nou ja, waar het om gaat, is dat Kevin heel veel van hond hield.)

Het verhaal:

Kevin is een doodnormale jongen.
Alleen heeft hij geen schaduw. Wel scherpe hoektanden. O ja, hij is ook nog eens onsterfelijk.

Samen met zijn familie is Kevin op weg naar het Doodsangstfestival wanneer ze door hun defecte navigatievleermuis stranden in een vreemd stadje. De burgemeester heeft er alle pret afgeschaft om te voorkomen dat het monster dat achter de heuvels leeft wakker wordt...

Zal het Kevin en zijn nieuwe beste vriendin Bibi lukken het stadje te redden? Zal hij ooit kunnen veranderen in een vleermuis zoals de rest van zijn familie? En waarom eten weerwolven geen toffee?

Femke haar leesbeleving:

We hebben het boek samen gelezen. Femke heeft het mee naar school gehad. Daar las ze het in minder dan een week uit. Ze genoot van het verhaal, de prachtige illustraties. Ook wist ze veel informatie over Kevin en zijn vrienden te vertellen. Eigenlijk vond ze alles aan het boek hartstikke leuk en mooi. De combinatie tekst en illustraties vond ze top. Daardoor leefde het nog meer voor haar.

Mijn leesbeleving:

Wat mij gelijk opviel en wat ik een mooie aanvulling vond op de tekst waren de illustraties. Ondanks dat ze in zwart wit zijn versterken ze het verhaal. Dat wordt nog intenser en beeldender. Dat begint al op de cover en de achterflap. Ook het binnenwerk van de kaft is mooi gedaan met de plattegrond van Beneden-Ellende. Hierdoor ben je na bestudering goed op de hoogte van hetgeen waar de personages zich in het verhaal bevinden.

Tevens is het een leerzaam verhaal aan de hand van informatieve monster dossiers. De personages zijn gedetailleerd uitgewerkt. Mede door de beeldende schrijfstijl en de levendige illustraties komen zij tot leven. Het voelt alsof je er ineens een hele groep nieuwe vrienden bij hebt Natuurlijk zijn het monsters en mythische wezens maar ik vind ze niet eng maar eerder aardig en fascinerend.

Kijk niet naar iemands uiterlijk maar leer iemand kennen middels het innerlijk. Daar word je veel wijzer en rijker van. Sommige personages kon ik echter wel schieten terwijl ik van anderen gelijk hield. En de sterke drang voelde om hen te beschermen.

Het verhaal is continu spannend, humoristisch, meeslepend, hartverscheurend en het heeft effect op al je zintuigen. Die staan continu op scherp. De plot is verrassend mooi en liefdevol.

Ik en Femke kijken uit naar meer avonturen van Kevin de Vampier.

Femke haar mening:

Ik geef 5 sterren omdat:

Ik continu genoot van het verhaal en de illustraties. Eerst een kort stukje samen met mijn mem (mama) gelezen. Daarna heb ik het boek meegenomen naar school en het binnen een week uit gelezen. Naast boeiend en grappig heb ik ook veel nieuwe dingen geleerd.

Mijn mening:

Ik geef 5 sterren

Samen met Femke en later toen ik het boek zelf las heb ik volop genoten van dit verhaal. Continu boeiend, humoristisch, spannend een ontroerend.

En ook leerzaam: leer te luisteren naar elkaar zonder eerst te veroordelen. Kijk voorbij iemands uiterlijk maar naar iemands innerlijk. Laat angst voor dingen niet regeren.

De plot is verrassend mooi.

Bedankt Fontaine Kind dat ik en Femke dit mooie boek mochten lezen en recenseren.

Het zorgde voor een waardevol moeder en dochter moment.