Ja, maar ...

"Een roman over een moeder en een ietwat ongewone zoon." In de J. P. Coenstraat is alles anders dan dat het lijkt, zelfs de tijd. Tonnie ontgaat vaak de afloop van het gesprek. Is zij een dromer? Ze wil in ieder geval graag non worden, maar ... of dat gaat lukken? Ze heeft zeker geen behoefte aan nóg meer broertjes of zusjes, en al helemaal geen aangenomen. Het is hier veel te vol! En dan die rotoorlog!  En 'Hét'! Het gaat niet goed met Tonnie als zij eenmaal getrouwd is en er kinderen zijn geboren. Ze kan maar niet wennen aan de huwelijkse verplichtingen en het wonen in 'die achterlijke hoek'. Het verleden achtervolgt Tonnie en daar betaalt haar gezin een prijs voor. Paultje, de middelste van haar 'stelletje eikels' is anders dan haar andere jongens. Misschien is hij wel?  Later - als hij groot wordt, wil Paultje gracieus zijn, breed van boven, smal van onderen en glad als een aal. 'En ...' zijn obsessie voor het leven. Twee jaar is Matty zijn vriendje, zijn enige.  Als Paultje Paul is geworden, wordt hij kostuumontwerper en dé stylist van Nederland. Bij hem moet alles over the top. Hij heeft drie bedrijven, te veel personeel, een succesvolle vriend, een mooi en vooral groot huis en drie auto's voor de deur. Wekelijks op de buis is hij inmiddels een BBN'er geworden, een Bijna Bekende Nederlander, én hij is ... doodongelukkig. Wanneer Paul zich als een kluizenaar terugtrekt in het buitenland, komen hij en zijn moeder tot elkaar. Ze halen de schimmen uit de schaduw. Volgens Tonnie zijn haar jongens vreemden voor elkaar. Volgens Paul zijn ze: Zuurkool en slagroomsoezen, maar dan door elkaar. Ja, maar ... de debuutroman van Paul Harmsen gebaseerd op zijn moeders dagboeken en zijn eigen leven. Máár dit verhaal gaat vooral over de waarheid. Is de waarheid altijd waar? Kunnen we altijd geloven wat we horen, zien of waarnemen, of blijkt het later nét even anders te zijn? En wiens waarheid ís de werkelijkheid ...?