Het paradijs verloren

John Milton (1608-1674) groeide op in Londen en raakte door zijn vader, een talentvol musicus, al vroeg bekend met de praktijk en theorie van muziek. Hij was leergierig en verdiepte zich in de taal (Frans en Italiaans met name), de literatuur en de wetenschap. Tijdens zijn studie dichtte hij nog in het Latijn: dat zou qua structuur, uitdrukkingen en zinslengte zijn weerslag hebben op zijn latere Engelse werk. Naast gedichten schreef Milton ook traktaten over politiek, kerk, kunst, wetenschap, huwelijk en censuur. Dat laatste was een reactie op de censurering van vrijwel al zijn eigen traktaten. Vanaf 1652 werd hij geleidelijk blind. Zijn eerste vrouw stierf in het kraambed en in 1658 overleed zijn tweede vrouw op dezelfde wijze. In 1660 moest hij onderduiken vanwege een antimonarchistisch traktaat. Zijn boeken werden verbrand. Zijn magnum opus, Paradise Lost , verscheen in 1667. Milton had tien jaar aan dit religieuze epos gewerkt. Het traditionele thema, de zondeval van de eerste mens, wordt hierin op weergaloze wijze beschreven. In 1671 verschenen ten slotte Paradise Regain’d en Samson Agonistes . Erkenning van het werk van Milton volgde pas in de achttiende eeuw, toen bleek hoe groot zijn invloed was op de ontwikkeling van de poëzie in Engeland.