Happy-go-lucky
Van de boeken van David Sedaris (1956) zijn wereldwijd ruim tien miljoen exemplaren verkocht. In Nederland brak hij definitief door met de bundel Van je familie moet je het hebben . Sedaris is meester van de satire en een scherpe observator van zijn medemens, zichzelf en de wereld om hem heen. Hij publiceert met regelmaat in de The New Yorker en in 2019 is hij toegelaten tot de American Academy of Arts and Letters.
Lees verder
Specificaties
| ISBN/EAN | 9789463811620 |
| Auteur | David Sedaris |
| Uitgever | Park Uitgevers |
| Taal | Nederlands |
| Uitvoering | Paperback / gebrocheerd |
| Pagina's | 288 |
| Lengte | 209.0 mm |
| Breedte | 140.0 mm |
'Een van mijn lievelingsschrijvers.' Sylvia Witteman 'Onbetwist de koning van komische verhalen.' The Guardian Het staat buiten kijf dat David Sedaris een van de grappigste mensen op de planeet is. Maar nog meer dan zijn humor is het zijn manier van observeren die hem wereldwijd geliefd en veelgelezen maken. Door zijn ogen wordt een bezoek aan een schietcursus, het ziekbed van zijn vader, een Servische markt of een zomer op het Franse platteland een mustread . Zo ook zijn herkenbare verslagen over het leven tijdens en na de lockdowns ('O nee, ik haat mensen nu meer dan tijdens de lockdown. Ik was voetgangers die appen tijdens het lopen vergeten!'). Happy-go-lucky is een tijdloze bundel door een van de weinige humoristen wiens werk in elk taal overeind blijft, getuigen de meer dan tien miljoen boeken in meer dan vijfentwintig talen. Als we dan toch in interessante tijden moeten leven, is er niemand die ze beter kan beschrijven dan de onvergelijkbare David Sedaris. Van de boeken van David Sedaris zijn wereldwijd meer dan 10 miljoen exemplaren verkocht. 'Zelden heb ik zo gelachen als met David Sedaris in College Tour. Niet alleen is zijn proza hilarisch, vilein en onweerstaanbaar humoristisch, op een podium draait Sedaris zijn publiek pas echt om de vinger. Nu raakt hij de lezer midscheeps met zijn nieuwe verhalenbundel Happy-go- lucky . Het titelverhaal over zijn vader die langzaam wegkwijnt in een verpleeghuis is ontroerend, tragikomisch inclusief weergaloze slotzin.' Twan Huys