Gösta Berling

...Zij kwam regelrecht uit het dichtste kreupelhout in het hart van het bos, waar de varens zo hoog worden als bomen, waar de reusachtige dennen het zonlicht buiten sluiten, zodat slechts hier en daar een zonnestraal als een lichtende druppel op het gele mos kan vallen, en waar de kamperfoelie over de bemoste stenen kruipt. Ik had wel in Kevenhüllers plaats willen zijn. Ik had haar graag gezien, toen zij daar aankwam met varens en dennennaalden in het ruige haar en een kleine zwarte adder om de hals, met de veerkrachtige stap van een wild dier, omringd van de frisse geur van harst en aardbeien, van kamperfoelie en mos. Wat zullen de mensen haar toch aangekeken hebben, toen ze daar over de markt te Karlstad liep. De paarden zullen wel verschrikt geworden zijn door de glans van haar lange haar, dat door de morgenwind opwoei. De straatjongens liepen haar zeker achterna. De knechts lieten hun werktuigen vallen om haar aan te gapen. De vrouwen gilden en stormden naar de bisschop en het domkapittel om het monster de stad uit te doen zetten... Als je zo kunt schrijven, als je zo in detail kunt beschrijven wat je ziet en het op deze manier verwoorden... dan raak je mijn hart, dan beroer je mijn ziel. Selma Lagerlöf is de vrouw die ik bewonder om haar wijze van schrijven en ik weet niet of we bij elkaar gepast zouden hebben, maar als ze nog geleefd had, was ik zeker een van de mensen die zeer tot haar directe fans zou hebben behoord. Wijnand Cornelis van de Meeberg