Doodleuk

De een zijn dood de ander zijn brood. Deze bekende uitdrukking gaat zeker voor mij op. Al meer dan 25 jaar maak ik cartoons voor Relevant, het tijdschrift van de Nederlandse Vereniging voor Vrijwillige Euthanasie. En mijn stripfiguur Sigmund uit de Volkskrant is zo begaan met zijn patiënten dat hij ze met enige regelmaat uit hun lijden verlost. We praten liever niet over de dood. Het is niet populair onder de mensen. Hoewel ieder van ons weet dat dit aardse leven eindig is, blijven velen van ons tot het allerlaatste moment koppig in de ontkenningsfase hangen. Door fanatiek te sporten en vitamine preparaten te slikken, door cosmetische chirurgie en nieuwe heupen en knieën te laten plaatsen, zijn we vastbesloten het onvermijdelijke te vermijden. Maar van uitstel komt in dit geval geen afstel. We gaan er aan. Allemaal. Op een dag begon ik over de dood te tekenen. Zomaar. Grimmige cartoons en lollige cartoons over sterven. Over begrafenissen en crematies. Bij doodgaan horen emoties. Niet zelden heftig en ongecontroleerd. Een prima onderwerp voor een cartoonist dus. En ik gebruikte daarbij een nieuwe aanpak. Doorgaans verzin ik een idee en werk ik dat uit. Nu begon ik in veel gevallen gewoon te schetsen en liet ik me door de lijnen op het papier verrassen. Dat leidde naast een aantal missers tot spannende en onverwachte resultaten. Veel plezier met de dood Peter de Wit