De zon verschrompelt tot een witte dwerg

De elegante verzen van de eigenzinnige schrijfster Chen Yuhong lijken een dynamisch en harmonieus samenspel van de complementaire waarden yin en yang: eenvoud wordt moeiteloos afgewisseld met meer hermetische zinnen, de lyrische, zachte toon is onderbouwd door stevige structuren, gevoelens zijn gekanaliseerd door rede, en ze kan tegelijkertijd zwaar en licht overkomen, gedetailleerd en toch gecondenseerd. Chen Yuhong put voor haar beelden veel uit flora en fauna of een landschap (vaak gelieerd aan haar reizen naar plaatsen als Xinjiang, Japan, Tibet, of haar lange verblijf in Canada). Het zijn tijdloze gedichten vol verstilling, licht, water, maan, liefde en hoop. Via een concrete beschrijving van een vogel, een bloem, of een sterrenregen sijpelt langzaam een hele metafysische, innerlijke wereld binnen – een wereld waarin de zon verschrompelt tot een witte dwerg en waarin de maan mag zweten, een wereld waarin vaak de liefde wordt bezongen maar ook wordt stilgestaan bij grote gebeurtenissen zoals de tsunami bij Fukushima. De Taiwanese Chen Yuhong (1952) publiceerde haar poëziedebuut relatief laat (in 1996), maar inmiddels behoort ze tot de meest gerenommeerde dichters van het land. Daarnaast publiceerde ze als vertaalster onder meer werk van Sappho, Louise Glück, Margaret Atwood, Carol Ann Duffy, Ann Carson en Elisabeth Bishop. De invloed van die schrijfsters is in haar eigen gedichten duidelijk terug te zien. Silvia Marijnissen (1970) is vertaalster van Chineestalige literatuur. Ze is co-vertaalster van de 18e-eeuwse klassieker De droom van de rode kamer, vertaalde romans van Nobelprijswinnaar Mo Yan en van Eileen Chang, moderne poëzie van vele dichters uit China en Taiwan, en klassieke landschapspoëzie.