De opvoedparadox

De liefde voor onze kinderen bepaalt in grote mate ons leven en is een belangrijk onderdeel van wat ons tot mens maakt. Je zou zeggen dat opvoeden inmiddels als vanzelfsprekend gebeurt. Maar sinds een jaar of dertig is opvoeden steeds meer een doelgerichte taak en proberen we bijna obsessief een bepaald soort kind te creëren dat zich moet ontwikkelen tot 'ideale' volwassene. Op basis van wetenschappelijke inzichten over de evolutie van de mens en de ontwikkeling van kinderen toont Alison Gopnik aan dat ons beeld van opvoeden wezenlijk verkeerd is: gebaseerd op slechte wetenschap en slecht voor kinderen en ouders. Een ouder zou geen timmerman moeten zijn die aan de hand van een bouwtekening stapsgewijs een product in elkaar zet, maar eerder een tuinman die zorgt voor de juiste omstandigheden zodat zijn planten de gelegenheid krijgen te groeien en te bloeien. Kinderen zijn speels en fantasievol, chaotisch en onvoorspelbaar. Ze zijn allemaal zichzelf, anders dan andere kinderen of hun ouders. Een afwisselende kindertijd zonder al te veel regels of controle maakt dat ze creatief en veerkrachtig worden en leren om problemen zelf op te lossen. Dit boek laat zien hoe dat kan. Alison Gopnik is hoogleraar psychologie en filosofie aan de University of California in Berkeley. Ze is een internationaal vooraanstaand onderzoeker op het gebied van het leren en de ontwikkeling van kinderen. Eerder verscheen van haar bij Nieuwezijds 'De kleine filosoof'.