De hondsdagen

Zijn prachtige poëtische en plastische stijl heeft Hugo Claus niet verloren in zijn tweede roman, De hondsdagen. Het verhaal speelt zich af op meerdere evenwijdige vlakken tegelijkertijd. De feiten van het verhaal wisselen af met onthutsende dromen of beklemmende herinneringen die dan weer een bijzonder licht werpen op de feiten - en die mengeling van droom en werkelijkheid, van bewustzijn en onderbewustzijn, geeft aan het boek een ongewoon magisch reliëf. (...) In een milieu van verlopen artiesten en vrouwtjes van "liefde", is Claus erin geslaagd de innerlijke leegheid en vermoeiende opgejaagdheid van enkele figuren tragisch te doen aanvoelen.' - Walter Korun, Galerie Zuid