De blijmoedige leugenaar

In 'De blijmoedige leugenaar', beschrijft Theo Monkhorst de confrontatie tussen een populaire bewust liegende wethouder en een wereldberoemde narcistische kunstschilder die nooit liegt. Een strijd tussen populisme en idealisme. De wethouder overleeft het niet en beschrijft in de hemel zijn geschiedenis. In een ironische stijl schrijft de auteur prachtige dialogen over waarheid en onwaarheid, over liefde en ontrouw, over vileine politieke opzetjes en meedogenloze politici, uitlopend in een menselijk drama. Tot het einde blijft de vraag wie de moord pleegde onbeantwoord: het volk of de elite? Het verhaal speelt zich af in Den Haag, waar een heftige publieke discussie ontbrandt over de bouw van een kostbaar cultuurpaleis. 'De blijmoedige leugenaar' is een klassieke literaire satire ingebed in een zeer herkenbare actuele politieke wereld, waarin bestaande en fictieve personen elkaar kruisen. De wethouder wordt vermoord en schrijft in de hemel zijn herinneringen aan deze tumultueuze periode, terwijl de minnares van zowel de wethouder als de kunstenaar haar kant van de geschiedenis beschrijft. Een hemel waarin hij ook gesprekken over liegen voert met Couperus. De Haagse schrijver Theo Monkhorst publiceerde vier romans, vier bundels poëzie en twee toneelstukken. Zijn werk verscheen in literaire tijdschriften zoals Hollands Maandblad, De Poëziekrant (Gent), Meander Magazine en tijdens de Poëziedagen in Watou (België). Hij was columnist van de Haagse Courant. Over 'Vuil bloed' schreef Anne Versloot in Vrij Nederland: 'Monkhorst weet je nieuwsgierig te houden door zijn schrijver de regie over zijn personage te laten verliezen.' Over 'De Paradox van Tinguely' schreef Thijs Kramer in Den Haag Centraal: 'Stoort een surrealistisch verhaal met een hoog wensdroomgehalte u niet, koop dan dit boek. U zult er veel aan hebben.' Cabaretier en schrijver Vincent Bijlo zei over 'Blinde perfectie': 'Dit boek inspireert mij om weer te gaan schrijven.'