Afwijkend en toch zo gewoon

Sarah heeft ooit -in de kenmerkende logica van eerlijkheid- besloten dat ze kon schrijven en handelde daarnaar. Dit boek geeft een duidelijke en heldere inkijk in de ontwikkeling van haar jonge leven en de titel dekt ook helemaal de lading; als je een spectrumdiagnose krijgt wil dat niet betekenen dat je moet leren wat vrolijkheid is, wat verdriet ook alweer betekent; hoe je boos moet zijn, hoe je eerlijk moet zijn, dat het mogelijk is van iemand te houden; dat is allemaal aanwezig en functioneert uitstekend (Sarah en ik kennen elkaar al een tijdje). Het is de verwerking van data en prikkels die simpelweg een ander systeem volgt. Zodra je dat systeem ziet en de logica daarvan duidelijk wordt is het inderdaad afwijkend maar meer ook echt niet. Wat ik erg in Sarah kan waarderen is haar humor, mensen met wie ik op regelmatige basis de slappe lach kan krijgen heb ik erg hoog zitten. En die blijven daar ook. In dit boek lees je ook iets anders. Want als jong kind met een spectrumdiagnose rol je automatisch een aangepaste vorm van onderwijs en hulpverlening in. Mooi toch, zou je zeggen. Heel zorgzaam en met specialistische kennis. Kan alleen maar goed gaan. Maar al die gewone zaken die mensen menselijk maken zou je toch vooral verwachten bij de gespecialiseerde zorgprofessionals. Als er ergens inlevingsvermogen, empathie, geduld, kennis en humor noodzakelijk is dan is het wel in die beroepsgroep. En uit gesprekken met Sarah -ook ik dwaal spectrumsgewijs door mijn gedachten- begon ons op te vallen hoeveel hulpverleners trots zijn op hun parate, strak georganiseerde kennis over sociaal wenselijk gedrag, maar niet zo soepeltjes zijn in het toepassen daarvan; enkele uitzonderingen daargelaten die Sarah in haar jeugd ook echt een anker hebben kunnen geven. Kreiger

Er zijn nog geen reviews van dit product.